krizi fırsata çevirmek!

hayırlara vesile dün gece rüyamda var mısın yok musun'da günün yarışmacısı olmak için koşu yarışına katıldım.

en önce "adliyeyeye varan" günün yarışmacısı oluyormuş,

ben, liseden derse hep geç gelen bir arkadaşım ve kabilli abi yarışıyoruz,

karabasan basmış gibi koşamıyorum ben,

koşma yetimi kaybetmişim, ayaklarım tutmuyor,

ama arap atı gibi sonradan açılıyorum ve adliyeye önce ben varıyorum!!

bir alkış, bir hümayüş..

sonra bir dert alıyor beni; programda ne giyeceğim?!?

düşüne düşüne sabahı ettim!

rüya işte müdahale edemiyorsun canım!

var mısın yok musun'a katılsam sona bırakacağım kutu belli; 17!!

17'i o denli severim.

birileri bunu duymuş olacak ki, takiptekiler 17'den ne aşağı iniyor ne yukarı çıkıyor..

sürekli yeni gelenler var -ki öperim hepsini canlarım benim- ama gidenler de cabası..

sanırım ilk gidene yazdığım yazı onları da etkiledi, gittiler..

bıraktığınız yerde bekliyorum canlarım, çocuklar da perişan oldu!

brajeshwari'nin dediği gibi dekoder lazımsa beni sevmek için onu da kampanyasal olarak ücretsiz vereceğim..

neden bu sevilme kaygım?

taktım değil mi?

yaz gitsin halbusi ki!

üzüntünü de çaktırma, kuğl takıl!

ama yapısal!

kimse gelmesin razıyım ama gelenler de gitmesin yahu..

kendimi kötü hissediyorum.

krizi lehime çevirmeliyim,

evet yapmalıyım bunu!

ay bak yine duygulandım.

ben şimdi gideyim, yine gelirim.

öperins!