bir garip

beni az buçuk tanıyanlar en sevdiğim şairin orhan veli olduğuna şaşırmayacaktır.
ve fakat en sevmediğim şiirinin de "anlatamıyorum" olduğuna..
şiir ezberleme ödevinin vazgeçilmez şiiri, özündeki anlatımını bu klişeleştirme ile kaybetmiştir gözümde.
olsun.
ben orhan veli'yi severim.
ben mirkelam'ı severim.
ne alaka demeyin.
müteaddit kereler dediğim üzre hayatla, karşısındakiyle en önemlisi kendisiyle dalga geçer bu zat-ı muhteremler.
belki de ondandır, içli sözlerinin bu kadar etkili olması üzerimde.
saçma desinler, çocukça desinler aldırmam.
dinlerim gülerim, okurum gülerim.
ince göndermelerin ucundan yakalarım, uçarak.
rahatlar ruhum.
kelimeleri dans ettirirler,
eşlik ederim.
sokakta giderken,
kendi kendime gülümsediğimin farkına vardığım zaman
beni deli zannedeceklerini düşünüp, gülümserim.
aşk şiirlerini okurken
şiirlerin kendine yazıldığını düşünen güzel kadınları düşünüp, gülümserim,
onları iş olsun diye yazan orhan veli'yi düşünüp daha da gülümserim.
parasızlıktan taksim'den sarıyer'e yürüdüğü,
pantolununu satıp dergi çıkardığı gelir aklıma sonra, içim acır.
bok çukuruna düşüp bok yoluna gittiğini anımsarım, küfrederim.
bir şiiri gelir aklıma kıskançlıktan çatlarım, neden ben yazmadım diye;

İşim gücüm budur benim,
Gökyüzünü boyarım her sabah,
Hepiniz uykudayken.
Uyanır bakarsınız ki mavi.
Deniz yırtılır kimi zaman,
Bilmezsiniz kim diker;
Ben dikerim.
Dalga geçerim kimi zaman da,
O da benim vazifem;
Bir baş düşünürüm başımda,
Bir mide düşünürüm midemde,
Bir ayak düşünürüm ayağımda,
Ne haltedeceğimi bilemem..

cevabımı veli'den alırım yine;

düşünme arzu et sade;
bak böcekler de öyle yapıyor!
öperins!