ben şimdi burayı bırakıp geldim ya; kendimi serin sulardan kızgın kumlara atlamış gibi hissediyorum..

bir tarafım kekik kokulu dağ, bir tarafım keçeli kalemle çizilmiş mavi-yeşillikte deniz iken..

biraz terellelli biraz da aşk varken..
umarsızca keşke hep yaz olsa, dert olmasa derken..

huzurun sessizliğini bozan dedikodu-kahkaha akşamlarında, balkondan kalkan ışıklarını izlerken..

yuvaya dönüşle; bileklerimi dondurucu ankara soğuğu, kusura bakmasın ama cehennem gibi geldi..

ee teşbihte hata olmaz.

teşbihte olsa bende olmaz.

öperins!