Yakın zamanda, hakkında 472 yıl hapis cezası bulunan bir kadının, 14. çocuğunu doğurduğu için yeniden tahliye edildiği haberi gündeme düştü. Bu olay, sadece bireysel bir suç hikayesi değil; aynı zamanda hukuk sistemimizin ceza, infaz ve çocuk hakları açısından ciddi bir açmaz yaşadığını gösteriyor.
Öncelikle, hukukun temel ilkelerinden biri, cezanın şahsiliğidir. Ancak bu vakada, cezaevinden çıkmak için çocukların bir araç olarak kullanıldığı görülüyor.
Türk hukukunda, infaz erteleme müessesesi, özellikle hamile ve yeni doğum yapmış kadınlar açısından belirli insani sebeplerle tanınmaktadır. Ancak burada kritik nokta, bu hakkın kötüye kullanımı durumunda sistemin nasıl bir denge sağlayacağıdır. Eğer bir kişi defalarca hamile kalarak infazdan kaçabiliyorsa, bu hem hukuk güvenliğini hem de çocukların üstün yararını tehlikeye atar.
Bu olay, ceza hukukundaki infaz erteleme ve çocuk koruma politikalarının yeniden değerlendirilmesi gerektiğini gösteriyor. Çocukların bir “ceza erteleme aracı” olarak kullanılmasının önüne geçmek için hem infaz sisteminin hem de sosyal politikaların daha etkin bir şekilde işletilmesi şarttır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder