en çok güldüklerimiz ve konuşmaktan en çok keyif aldığımız şeylerin ortak farkındalıklarımız olduğunu söylerken bir bildiğim vardı elbet.bu 80'ler 90'lar muhabbeti de bu bildiklerimden biri idi.
ama artık ne görmek ne de duymak istiyorum bu ortak hafızayı.
iyiydi güzeldi hoştu ama hatırladık bitti gitti.
uzatmasak artık.
menapozlu ruhuma fenalık geliyor böyle abartılarda.
dudağının üzerinde bıyık yerine süt lekesi bulunan sabi sübyan bile 80 sonunda çocuk olmuş.
80'lerin başında doğmuş biri olarak ben bile kendimi bu gruba balıklama sokamıyorum.
biri facebookta bir grup kurup bu konuda heryerde konuşulanları, hepimizin yaşadıklarını alt alta yazdı diye televizyonlara çıkıp dahi muamelesi gördü ya ondan beridir iyice TİSKİNDİM bu durumdan.
bir de kitap yazacakmış haspam!
aman ne yaratıcı!
ha bi de eşek kadarken izlediğim dizileri, çizgi filmleri bana nostaljik diye yutturmaya çalışıyorlar.
yok taso yok zeyna yok icq.
o zaman bigisayar mı vardı ki icq olsun ayol!
kimse ozan orhonla senkron programını, lulu'yu, 3-2-1 contact'ı, bileğe vurunca kıvrılıp bilezik olan aleti hatırlamıyor.
ee tabi o zamanlar kabahatleriyle oynuyorlardı.
80'lerde doğduk diye indigo çocuğuz diyorduk havamız oluyordu en azından.
ama şimdi önüne gelen bizden.
bu nedenle 80'lerin sonunda 90'ların başında çocuk olma statümden istifa ediyorum.
ama hakkım saklı kalsın.
2020'lerin sonu 2030'ların başı bir gece ansızın dönebilirim!
öperim!
1 yorum:
İlginç bir düşünce :)
80'li olaylar çok farklıdır. Bu nedenle de çok konuşulur. Tüm davalar, tüm karıtlıklar, tüm isyanlar ve barışlar bir arada yaşandı. İnsanlar eşitlik mücadeleleri verdi, şimdi eşitlikleri sömürmeye çalışıyorlar.
İte böyle bir devirdi 80'ler. Bu devirden sonra çıkmak, bir çeşit paçayı yıtmaktır diyeceğim ama her an her yüzyız birşeyler türüyor. Bilmem son nereye gider.
Yorum Gönder