şans elize!

bugünlerde geçmişe özlemim pek yoğun.
o güzel fransızca kelime gibi "nostaljik" oldum resmen.
fillere de taş çıkaran hafızam sağolsun,
ayrıntılarla yaşıyorum..
konuşmaydı aguydu guguydu derken ortaokul sıralarıma kadar geldim,
babamın memuriyeti nedeniyle çok il gezdim.
(ahahahah bayılıyorum bu söz öbeğine de)
her ilimiz ayrı güzel(bırak bu popülizmi) biliyorum ama
istanbul,kıbrıs, antalya ve ankara il il dolaşmış memurun görev yerleri nazara alındığında daha bi güzel sanki.
şanslı olduğumu sıkça dile getirdiğim için şaşırmadığınızı umuyorum.
bu şans olayı da şöyle aslında;
biri bana sorduğunda şanslıyım diyorum.
çünkü şanstan bende bol miktarda var,
ama iyisi de kötüsü de...
pişmiş tavuğun başına gelmeyecek iş de gelir başıma,
hayatta başaramazsın denilen işleri de başarırım..
öyle de şanslıyım işte.
her ne ise efenim bu gezişlerimizin ortaokul kısmına tekabül eden şehir antalya'dır.
antalya malumunuz sıcak..
nisanda denize girmeye başlıyoruz.
ama sınıfta kalorifer yok soba kuruyoruz.
aralıkta incecik kıyafetler giyebiliyoruz.
ama okula siyah önlükle gidiyoruz.
sobanın önünde ısınalım derken önlük böyle parlak bir hal alıyor.
ama o önlüğü çıkarıp koşarak denzie girebiliyoruz.
sefillik mi desem, vezirlik mi desem...
iyisi mi şans diyeyim..
şans!!
öperins!