blog yazarken en keyif aldığım şey, konu harcinde herşeyi -ki spesifik bir konu yoksa o da olmuyor- o an kafamdan parmaklarıma ne komut gelirse onu yazmak oluyor. ne cümle kurdum yahu, zorlasam ben bile anlayamayacağım.
saçmalamanın da bir numaralı kuralı bu zaten, düşünüp taşınırsam kafamda herşey mantıklı bir hal alıyor ve tüm keyfim kaçıyor.
bugün nedense başlayıp başlayıp yarım bıraktım blogları.
nazar mı var üzerimde?
gideyim de bi kurşun döktüreyim bari.
yazamadım ama blog okudum 2-3 tane. keyiflendim biraz.
ama dürüstçe söylemek gerekirse bloggerlarda genel olarak varolan karamsarlık, depresiflik, dokunsan ağlayacağım modu hoşuma gitmiyor.
beni de karamsar yapıyorlar.
bu blogun sonu da sabahtan beri yarım bıraktığım 4 blog gibi olacak gibime geliyor ama ha gayret biraz daha zorlayayım.
karamsar da olmuyorum aslında, gıcık oluyorum.
neşeliyim ben arkadaşım, neden kaçırıyorsun keyfimi ayol!
efendime söyleyeyim sonra.
şey.
şey yaa.
hani var ya.
komut!
komuuuuut!
ühüüü yazamıyorum beeeen.
zorlayamayacağım. :(
taslaklardan da sıkıldım.
yayınladım gitti.
hadi bakalım.
öperins!
2 yorum:
Ben de sıkılıyorum o buram buram kasvet kokan yazılardan. Çok depressif.:))
di mi ama?
eğlen coş işte kiboş :))
Yorum Gönder