24 Kasım 2010 Çarşamba

penceresi cam cama

geçmişe dönüp baktığımda hiçbir öğretmenimi şükranla anamıyorum.
zorlasam 2-3 tane bulurum belki.
bu sebeple sakın kişisel anlaşılmasın ama öğretmenlerimi yılda bir gün değil hiçbir gün hatırlamak istemiyorum.
hoş çok çok kötü anılarım olduğundan değil,
zorlasam 2-3 tane bulurum belki.
ama benim;
rahmetli büyükbabam,
annem,
kız kardeşim,
teyzem,
eniştem,
amcam,
yengem,
1 kuzenim,
2 kuzenim,
3 kuzenim,
4 kuzenim,
5 kuzenim,
6 kuzenim,
ÖĞRETMEN.
sırf onların hatrına, artık aile mesleği olmasının hatrına kutlarım ben bugünü,
bunu okuyan tüm öğretmenlerin de pek tabi.
Öte yandan bugünün şımarıklığı olan "aa neden benim mesleğimin günü yok" cümlesini kuramayacağım zira 5 Niğsan avukatlar günüdür.
siz kutlamazsınız, müvekkillerim ellerinde çiçekler, hediyelerle gelmez ama o gün avukatlar günüdür.
ben bir köşede gizlice ağlarım; beni yılda bir gün bile hatırlamıyorlar diye.
bunu öğrendiğinize göre artık 2011'de bana bir sürpriz yaparsınız, değil mi canlarım?
öperins!

5 yorum:

UykusuZ dedi ki...

anneler gününde elini öperim söz

Pilli Petro dedi ki...

sen onu bunu bırakta noldu senin şu ayakkabılar merak ediyoruz heralde hayret bişi :P

noraashira dedi ki...

Bence benim öğrencim olsan böyle düşünmezdin 0_o

Allegra'nde dedi ki...

@uykusuz: sözün söz bgak, hatırlatırım! ya da ne hatırlatacağım, sen hatırla.

@petro: gelince yazacağım hemen, meraklanma :))

@noriş: kesin. cici öğretmen öperim :)

Nunuş dedi ki...

benimdekilerden daha çok öğretmene sahip olan biri gördüm yaa artık ölsem de gam yemem :)